Op 11 maart, net geen 5 maanden na de verkiezingen en 2 maanden na de benoemingcarrousel, heeft het Brugs stadsbestuur haar bestuursakkoord voorgesteld aan pers en publiek. De 515 actiepunten van de stad worden gekaderd binnen de Global Goals for Sustainable Development. Een mooie manier om de brochure op te smukken, maar de inhoud van het beleid blijft hetgene wat de rooms-rood(-blauwe) meerderheden al sinds de fusie van Brugge handhaven.
Op 11 maart, net geen 5 maanden na de verkiezingen en 2 maanden na de benoemingcarrousel, heeft het Brugs stadsbestuur haar bestuursakkoord voorgesteld aan pers en publiek. De 515 actiepunten van de stad worden gekaderd binnen de Global Goals for Sustainable Development. Een mooie manier om de brochure op te smukken, maar de inhoud van het beleid blijft hetgene wat de rooms-rood(-blauwe) meerderheden al sinds de fusie van Brugge handhaven.
Wat hebben we gewonnen?
Om te beginnen met het goede nieuws: de sociale strijdbewegingen in Brugge hebben door hun druk enkele overwinningen kunnen behalen. Zo wordt er – voorlopig – afgestapt van een randparking aan het Katelijne-eiland (punt 183). Daarnaast belooft de stad om werk te maken van een echt Klimaatplan, zoals de bosbrossers midden februari vroegen. Dit alles toont aan dat door druk er opties zijn om het beleid te veranderen, van onderuit. Het blijft belangrijk om voor deze verworvenheden actie te blijven voeren.
Ook de invloed van een actieve PVDA-werking is zichtbaar in het akkoord: zo neemt dit akkoord de volgende voorstellen van de PVDA over die ook in ons programma van 2018 stonden. Uit een eerste lezing konden wij er al 25 vinden, waaronder het uitbreiden van buurt- en dienstencentra naar wijkhuizen (punt 19), de uitbouw van een ring- en binnenstadnet door De Lijn, inclusief shuttlebussen tussen randparkings en centrum (punt 167) en de mogelijke uitbreiding van wijkgezondheidscentra (punt 83). Het is duidelijk: een stem voor de PVDA is ook in Brugge een nuttige stem, ook al hebben we nog geen zitje in de gemeenteraad.
Wat valt er nog te winnen?
Toch blijven er een heel pak vragen onbeantwoord Zo was dé vraag van de Bruggelingen die onze Grote Bevraging hebben ingevuld om de huurprijzen in Brugge drastisch te doen verlagen door meer sociale woningen te bouwen in Brugge. Wat blijkt uit het bestuursakkoord? Het Brugs bestuur is bereid om 700 woningen te bouwen over zes jaar! 700! Dat terwijl zowel het Brugse middenveld als Mercedes Van Volcem, ondertussen schepen in Brugge, al aangeklaagd hebben dat er minstens 2500 Bruggelingen op de wachtlijst staan voor een sociale woning. De wachtlijsten moeten nu weg, niet binnen 20 jaar.
Ook probeert de stad op een dubbelzinnige manier de kritieken op het overdreven centralisering van de gemeentediensten in het Huis van de Bruggeling te counteren. Zo belooft dit bestuur “een mobiel loket” (punt 4) in de deelgemeenten. Een mobiel loket in een stad die dagelijks stil staat? Wat was er mis met de vaste diensten in de deelgemeenten? Het werd tijd dat de stad opnieuw naar de deelgemeenten keek, maar het bestuur blijft volgens dit plan vooral bezoeker, en niet echt bestuurder.
Die twee punten vatten het bestuursakkoord van Brugge goed samen: veel grote principes, met de sociale thema’s extra in de verf gezet, maar in de praktijk zijn de meest uitgewerkte punten die punten die meer commercialiseren, meer cadeaus geven aan het grootbedrijf en de werknemers meer uitbuiten.
Zo wordt in het hoofdstuk rond gezondheid en zorg met geen woord gerept over broodnodige investeren in het AZ Sint-Jan of in Mintus, opent men in het deel rond veiligheid de deur open voor de privatisering van de politiediensten met daarbovenop een eigen buurtpolitienetwerk voor de bedrijvenzones(!), bouwt men het GAS-boetesysteem opnieuw uit, kampt men ondanks de grote problemen met fijn stof in Brugge met een zwaar geval van parkingitis, zet men geen enkele uitstootnorm voor de industrie in Brugge, wordt stadsontwikkeling gelijkgesteld aan toerisme, wordt alleen de winstgevende eenheidsworst van cultuur benadrukt en blijven uitdagende vormen van cultuur opnieuw achterwege, wordt er in het hoofdstuk rond werk in geen enkel punt vanuit het standpunt van werknemers gewerkt, wordt slechts in woord, en niet in daad, de discussie gevoerd rond de impact van de haven op het noorden van Brugge, blijft Brugge inzetten op meer toerisme in onze verzadigde binnenstad, en wordt er aan geen enkele economische eis van het stadspersoneel gedacht, noch aan een versterking van de gemeentediensten.
De stad die deze rooms-rood-blauwe coalitie wil maken, is door en door donkerblauw met enkele sociale toetsen. De eerste daden van het stadsbestuur beloven niet veel goeds. Brugge wordt verder de speelbal van projectontwikkelaars en betonboeren, waar de winst boven de mensen staat, en waar de politici meer bezig zijn met hun postjes in Brugge of elders dan met een beleid te voeren dat de mens en planeet als prioriteit stelt. De PVDA zal de komende jaren verder werken aan het opbouwen van een tegenmacht tegen deze neoliberale politiek en voor een Brugge op mensenmaat.
