De nieuwe bestuursploeg van Open Vld, N-VA, Groen en CD&V stelde deze week haar plannen voor onder de noemer ‘allemaal Oostendenaar’. Oostende staat voor zeer grote uitdagingen op vlak van armoede, wonen, mobiliteit en werkgelegenheid, zoals al in de campagne duidelijk was. Uit onze enquête bij 500 inwoners bleek vooral dat de Oostendenaars wakker liggen van betaalbaar wonen, de hoge werkloosheidscijfers, de verder toenemende armoede en het tekort aan welzijnswerk en infrastructuur op maat van de jongeren. Dit bestuursakkoord houdt amper rekening met deze terechte bezorgdheden van de inwoners.
Wij moeten ons ernstige vragen stellen bij de daadkracht en de intenties om de problemen van alle Oostendenaars effectief aan te pakken. De eerste 16 bladzijden van het akkoord hebben de mond vol van digitalisering, meer efficiëntie, en algemene lastenverlagingen. We moeten ons afvragen wat het nut is van digitalisering van stadsdiensten als zij die er het meest gebruik van maken geen digitale weg naar de stad hebben. Digitalisering is goed voor een groot deel van de bevolking, maar mensen in armoede of mensen voor wie de administratieve mallemolen te ingewikkeld is, hebben hier niks aan. Daarbij stellen wij ons ook de vraag of 'efficiëntie' en 'doorlichting' geen vrijbrief zijn voor verdere besparingen bij de Oostendse stadsdiensten.
We moeten wachten tot pagina 17 en punt 153 (op 356 punten) voor we de eerste sociale accenten zien opduiken in het plan. Dat de nieuwe coalitie werk wil maken van de automatische rechtentoekenning om aan armoedebestrijding te doen, kunnen we enkel toejuichen, maar dat buurt- en straathoekwerk in eerste instantie in het kader van veiligheid wordt beschreven is een zeer gevaarlijke tendens die de essentie van dit werk ondermijnt. Waarom kan er in Oostende bijvoorbeeld niet eerst gewerkt worden met het optrekken van de vervangingsinkomens naar de Europese armoedegrens via aanvullende financiële steun?
Het bestuursakkoord blinkt op vele vlakken uit in vage bewoordingen en omschrijvingen waarmee het alle kanten uit kan. Niet alleen op het vlak van diversiteit, migratie en participatie – zo verdwenen de praktijktesten tegen discriminatie volledig uit het akkoord – maar ook betreffende sociale woningen en bestrijding van leegstand zijn er veel intentieverklaringen maar amper concrete punten. Waarom neemt het stadsbestuur niet moedig standpunt in om massaal in te zetten op sociaal wonen en zo de torenhoge kansarmoede aan te pakken in Oostende? Dit stadsbestuur geeft een verdere vrije baan aan de Versluysen en andere betonboeren van de stad. Pak de structurele leegstand aan, en zet leegstaande gebouwen na 3 jaar op de woonmarkt in openbare handen. Waarom zet het stadsbestuur niet in op het zelf creëren van werkgelegenheid, door bv te investeren in een sterke groendienst?
Groen beloofde in heel Vlaanderen progressieve coalities op te zetten. Als Oostende samen met Mechelen het typevoorbeeld wordt van deze progressieve coalitie, dan kiest Groen voor een verderzetting van het huidige beleid met groene accenten. Dat kan niet de bedoeling geweest zijn van het motto van hun basis: 'Het Kan Anders.' Opnieuw ontspringen de kapitaalkrachtigsten de dans, opnieuw wordt de gewone Oostendenaar getroffen. En daar zal James Ensor niet veel aan veranderen.