Wat een startavond voor het eerste zorgcafé van PVDA-zorg. Peter, Sabine, Kim, Annelies, Jeroen en Paul. Stuk voor stuk verhalen over hoe het zo niet langer kan.
Wat een startavond voor het eerste zorgcafé van PVDA-zorg. Peter, Sabine, Kim, Annelies, Jeroen en Paul. Stuk voor stuk verhalen over hoe het zo niet langer kan. Over de uitval van werkkrachten in de geestelijke gezondheidszorg. Omdat de mensen op zijn. Over hoe verzorgers in de kinderdagverblijven zelf schrik hebben om hun kleinkinderen naar de crèche te sturen omdat ze weten dat op je eentje tot voor 17 kindjes zorgen gewoon niet lukt. Over moe zijn, o zo moe zijn. Over het gewoon onmogelijk zien om tot je 65 of 66 te moeten werken in zo'n omstandigheden. Over het helse ritme van de flexibiliteit.
Maar het ging ook over hoe het anders kan. Over arbeidsduurvermindering, over het recht op rust, over hogere lonen, over vechten voor je deel, over een fundamenteel andere kijk op werken. Over tegengas geven. Over onze tijd heroveren. En natuurlijk over dat gevecht winnen. Want nu draaien ze ons nog zot, maar samen kunnen we daar verandering in aanbrengen. En we gaan dat doen ook. Met de vakbonden, met de
#wittewoede en met de steun van de PVDA.
