Burgemeester Dirk De fauw (CD&V) liet op 25 oktober weten te denken aan een fusie met de randgemeenten van Brugge (behalve Knokke en Blankenberge die reeds zeiden niet akkoord te zijn) en waarbij die randgemeenten districten zouden worden van de stad Brugge, met hun eigen districtsraad en -bestuur, naar het voorbeeld in Antwerpen.
Het idee van de burgemeester is om de schaalvergroting van de Vlaamse regering voor te zijn en geen onderwerp uit te maken van verplichte fusies. Een ietwat vreemd argument, want als stad met meer dan 100.000 inwoners is Brugge in principe niet betrokken in het idee om gemeenten te fuseren naar minimum 30.000 inwoners. Wellicht spelen ook de reeds bestaande fusievoorstellen in het zuiden van het arrondissement en in de provincie een rol.
Wat de reden ook mag zijn, een dergelijke districtvorming zal ten koste gaan van de dienstverlening en de democratie in de districten. We kunnen dat al voorspellen op basis van hoe in Brugge sinds de fusie de dienstverlening in de deelgemeenten jaar na jaar wordt afgebouwd, met als meest ingrijpende verandering de centralisatie van alle gemeenteadministratie naar het Huis van de Bruggeling. Op de huidige ambtenarenploeg is de voorbije jaren ook al bespaard door het niet vervangen van zij die op pensioen gaan en door het uitfaseren van statutaire ambtenaren. Wat maakt dat dit anders zou zijn bij een groter Brugge met districten?
Daarnaast lost het plan van De fauw ook het huidig probleem dat de deelgemeenten in Brugge zich quasi niet gehoord worden niet op. Er zijn nu al grote discussies met wijken en deelgemeenten over verschillende hete hangijzers waarbij de stad meestal de prioriteiten van het centrum boven die van de deelgemeenten plaatst, zoals de discussie rond het verhogen van het aantal toelatingen voor cruiseschepen. Voor het laatste WK tijdrijden was er zelfs geen communicatie met inwoners uit Lissewege en Brugge-Noord. Sommige inwoners zaten letterlijk vast omdat ze niet langs het parcours konden rijden.
De PVDA stelt voor om de dienstverlening van de stad Brugge terug te decentraliseren naar wijkhuizen per deelgemeente (met maximum 10.000 inwoners per wijkhuis) en om de organisatie van deze wijkhuizen de bevoegdheid te maken van districtraden die samenvallen met de deelgemeenten. Zo zetten we een stap naar een participatieve stad die dicht bij de burgers staat.