En als Noël er niet meer is, dan valt de stilte...
Noël, dat was namelijk het gesproken woord. Het was praten, vertellen en dan nog eens babbelen en keuvelen.
Noël, dat was die warme, aimabele, bescheiden en charmante man die met iedereen en alles overweg kon. Een eeuwige optimist. Vol gedrevenheid en passie. Voor zijn vrienden, voor zijn familie, voor zijn zonen en kleinkinderen.
Noël, dat was gezonde voeding, The Pit’s-muziek en krachtsporten. Het was een gezond lichaam als motor voor het vele werk. In beweging met fiets, bus of trein.
Maar Noël, dat was vooral engagement. Als arbeider, als ACV-militant bij Primus in Gullegem. Het onrecht bezorgde hem zijn krachtig rechtvaardigheidsgevoel. Bij alle acties stond hij er aan de poort. Onvermoeibaar. In dat engagement altijd een man van zijn woord. Op hem kon je rekenen.
Noël, dat was inzet die veel verder ging dan het eigen bedrijf of dorp. Jarenlang was er zijn inzet in de Wereldwinkel van Wevelgem en Menen. Zijn inzet voor ex-gevangenen, voor gehandicapten, voor al wie het vandaag zo moeilijk heeft. Revolutionaire christenen leerden hem de bevrijdingsstrijd in Latijns-Amerika kennen. Hij geloofde rotsvast in een andere wereld. Paaseieren verkopen voor Cuba, dat zou hij altijd blijven doen.
Noël, dat was een encyclopedie van kennis. “Heb je dat al gelezen?” en dan begon hij het boek te resumeren. En dan mengde hij zich in het debat: Ontelbaar zijn de lezersbrieven die hij stuurde naar kranten en tijdschriften. Tegen het neo-liberalisme, tegen de opkomst van extreem-rechts, voor de verdediging van onze syndicale vrijheden.
Noël, dat was de man die met ons in AIB en PVDA meeging naar de vele acties en betogingen. Tot op het einde van zijn leven wou hij er bij zijn. Op onze info-avonden, op onze Nieuwjaarsreceptie, op de Vredesloop en vooral op Manifiesta. Om er debatten en optredens bij te wonen, maar vooral om er zijn vele vrienden terug te zien.
Noël, dat blijft voor altijd een groot mens, een warme kameraad. Onder ons.
Filip Desmet
Namens PVDA West-Vlaanderen
